عبدالکریم سروش: عبدالکریم سروش در ۲۵ آذر ۱۳۲۴ در تهران به دنیا آمد. تحصیلات متوسطه خود را در دبیرستان علوی گذراند. او سپس در دانشگاه تهران به تحصیل در رشته داروسازی پرداخت. در اوایل دهه ۵۰ شمسی عازم لندن شد و همراه با ادامه تحصیل در رشته شیمی تجزیه، به مطالعه فلسفه غرب روی آورد و به نمایندگی از دکتر بهشتی به فعالیت در مراکز اسلامی شیعیان در لندن پرداخت. پس از پیروزی انقلاب اسلامی، سعی بسیار کرد که به نقد مارکسیسم بپردازد. تأثیرات آشکار سروش از فلسفه علم و فلسفه سیاسی کارل پوپر، سبب شد او بهعنوان یکی از منتقدان مسلمان مارکسیسم در ایران پس از ۱۳۵۷، جلوه کند. پس از انقلاب فرهنگی و تعطیلی دانشگاهها با معرفی دکتر بهشتی و تأیید امام به عضویت در ستاد انقلاب فرهنگی درآمد و تا سال ۱۳۶۲ که این ستاد منحل شد عضو آن ماند. سروش معتقد بود انقلابها به اراده و اختیار نیستند و از همینرو، انقلاب نمیتوان کرد، بلکه انقلاب میشود. سخنان او باعث شد که نشریه دانشگاه انقلاب و برخی دانشجویان مسلمان و معتقد از «علم انسانی - اسلامی» به دفاع برخاستند. در دهه ۷۰ او با مشاهده آنکه در میان توده و بسیاری از نخبگان ملت ایران جایگاه چندانی ندارد، به آمریکا مهاجرت کرد. و به تدریس اسلام و اندیشه سیاسی در «دانشگاه جورج تاون» آمریکا مشغول شد. عبدالکریم سروش همواره کوشیده است تا به عقیده خود، تأویلی جدید از اسلام را ارائه کند. دیدگاههای او همواره مخالفتهای فراوانی را برانگیخته است. در سال ۲۰۰۹، مجله فارین پالیسی وی را هفتمین روشنفکر مردمی جهان معرفی کرد! در جریان حوادث پس از انتخابات ریاست جمهوری ایران سال ۱۳۸۸ او به انتقاد شدید از جمهوری اسلامی پرداخت و بهعنوان یکی از اصلاحطلبان به تعریف و تمجید از اقدامات براندازانه جریان فتنه پرداخت. بیبیسی در گزارشی وی را مناقشه برانگیزترین روشنفکر دینی و یکی از تأثیرگذارترین متالهان شیعی نزدیک به سه دهه اخیر ایران و رهبر جریان روشنفکری اصلاحطلب ایران نام نهاده است.
حسین بشیریه: بشیریه در سال ۱۳۳۲ در همدان متولد شد. وی لیسانس خود را در رشته علوم سیاسی از دانشگاه تهران گرفت و سپس برای ادامه تحصیل به انگلستان رفت. در سال ۱۹۷۹ در رشته رفتارشناسی سیاسی از دانشگاه آسکس انگلستان فوقلیسانس دریافت کرد و در سال ۱۹۸۲ موفق به اخذ درجه دکترا در رشته تئوری سیاسی از دانشگاه لیورپول شد. وی استاد لیدرهای جریان اصلاحات به حساب میآید و افرادی همچون سعید حجاریان در محضر او شاگردی کردهاند، رفتارها و نظرات بسیاری از سران اصلاحات را باید در آرای و تفکرات حسین بشیریه جستوجو کرد. وی بیش از 25 جلد کتاب و صدها مقاله درحوزه علوم سیاسی، تاریخ معاصر و بهخصوص جامعهشناسی سیاسی به چاپ رسانده است. بشیریه از سال 1383 در دانشگاه سیراکیوز ایالت نیویورک آمریکا که از مراجع پژوهشی سرویسهای امنیتی آمریکاست، بهعنوان پژوهشگر ارشد مشغول بهکار بوده و اکنون نیز پس از بازنشستگی از دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران در سال 1387 مجددا به همان دانشگاه مراجعت کرده است.
عطاا... مهاجرانی: در دو مرداد ۱۳۳۳ در اراک متولد شد. تحصیلات عالی خود را در رشته تاریخ و در دانشگاههای شیراز، اصفهان و تهران پی گرفت. در نخستین مجلس پس از انقلاب اسلامی، نماینده مردم شیراز در مجلس بود. در زمان نخستوزیری میر حسین موسوی، معاون پارلمانی نخستوزیر بود که بعدا در زمان ریاست جمهوری هاشمی رفسنجانی، بهعنوان معاون پارلمانی رییسجمهوری همکاری میکرد. وی وزیر فرهنگ و ارشاد دولت محمد خاتمی بود که مواضع و عملکرد او بارها با انتقاد شدید مردم، مراجع و حوزههای علمیه مواجه شد و سرانجام هم استعفا داد. او مدتی هم رییس مرکز گفتوگوی تمدنها بود. مهاجرانی در مصاحبهای، علت ورودش به عالم سیاست را خوردن شیر خر در کودکی بیان کرده بود! ماجرای ازدواجهای متعدد، دائم و موقت وی یکی از حاشیههای پایانناپذیر اوست. وی از چهرههای تأثیرگذار در شورای مرکزی حزب کارگزاران سازندگی است. عطاءالله مهاجرانی وزیر ارشاد دولت محمدخاتمی پس از خروج از کشور اهداف درونی خود را آشکار کرده و با زدن کلید «حضور علنی در شبکه بیبیسی انگلیس»، با مدیران این شبکه دست همکاری داده است.
فریبا داوودی مهاجر: عضو شورای سیاستگذاری سازمانی غیرقانونی، به نام تحکیم وحدت علامه بوده وی در سال 1380 پس از آشنایی با علی افشاری رییس ستاد دانشجویی سید محمد خاتمی، بهطور جدی وارد برخی از جریانهای سیاسی میشود. او در ابتدا آنچنان خود را مقید به حجاب و مبانی اسلام نشان میدهد که مورد انتقاد دوستان خود قرار میگیرد. داوودی مهاجر و هممسلکان وی پس از آنکه در انتخابات 1384، با اقبال مردمی مواجه نشدند با تغییر رویکرد سعی کردند چهرهای دیگر از خود نشان دهند، لذا با کلید زدن پروژههایی با پوشش دموکراسی و حقوق بشر اهداف دوستان خارجنشین خود را دنبال میکردند. علی افشاری پس از آنکه جلوی دوربینهای تلویزیونی ایران به خیانتها و گناهانش اعتراف کرد، با دختر مهاجر ازدواج کرد و سپس از ایران خارج شد. داوودی ارتباطش را با افشاری که به عنصری ضدانقلاب در خارج تبدیل شده و حتی همکاریهایش را با سازمانهای جاسوسی و سنای آمریکا کتمان نمیکند ادامه داد و جریان امضاسازی و دروغپراکنی علیه نظام را دنبال کرد. در دوران اصلاحات احکام فراوانی برای وی بهعنوان مشاور صادر شده از جمله: وی هدف از گرفتن پستهای مشاورهای را اینچنین بیان میکند: «تغییر قانون اساسی یک از اهداف من بوده و به همین دلیل وقتی که فعالیت میکردم به تغییر قانون اساسی اهتمام داشتم.» مشاور رییسجمهوری در مرکز مطالعات و تحقیقات استراتژیک ریاست جمهوری، مشاور وزیر علوم و مشاور وزیر ارشاد اسلامی و.... مهاجر پس از خروج از کشور، اقدامات گوناگونی را علیه ملت ایران انجام داد و تا بدانجا پیشرفت که در یک برنامه زنده تلویزیونی، با بیاحترامی به حجاب اسلامی، اقدام به کشف حجاب کرد.
فاطمه حقیقتجو: حقیقتجو در سال 1347 در تهران متولد شد. دارای دکترای مشاوره و نایب رییس انجمن مشاوره ایران، ۱۰ سال سابقه در پستهای امور تربیتی و مشاوره آموزش و پرورش، عضو انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه تربیت معلم تهران و دو دوره عضو شورای مرکزی اتحادیه انجمنهای اسلامی دانشجویان (دفتر تحکیم وحدت) بوده است. حقیقتجو اولین نماینده مجلس ششم بود که استعفایش توسط اعضای این مجلس در تاریخ ۴ اسفند ۱۳۸۲ پذیرفته شد. او در سال ۱۳۸۰ در دادگاهی به ریاست سعید مرتضوی به 20 ماه زندان محکوم شد که در دادگاه تجدیدنظر به 17 ماه کاهش یافت. فاطمه حقیقتجو که شاگرد مکتب فریبا داوودی مهاجر است، پس از فرار به خارج از کشور، برای نشان دادن مخالفت خود با نظام اسلامی، ابتدا چادر را کنار گذاشت و سپس با کت و دامن در انظار عمومی ظاهر شد. حقیقتجو که از سال 2006 به آمریکا پناهنده شده در این مدت فعالیتهای گستردهای را بر علیه نظام جمهوری اسلامی انجام داده است.
نورالدین پیرمؤذن: از جمله نمایندگانی بود که صلاحیتش برای شرکت در انتخابات مجلس هشتم، مورد تأیید قرار نگرفت. وی نماینده اردبیل و سخنگوی فراکسیون اقلیت (اصلاحطلبان) مجلس هفتم بود که پس از رد صلاحیت در مصاحبههایی که با رسانههای بیگانه انجام داد، برگزاری انتخابات در جمهوری اسلامی را مورد انتقاد شدید قرار داد. پیرموذن در این مصاحبهها صحبتهای ناروایی را پیرامون جمهوری اسلامی بر زبان آورد، بهگونهای که پس از آن، توسط وزیر اطلاعات وقت ایران به خیانت متهم شد. پیرموذن به بهانه ادامه تحصیلاتش در رشته پزشکی به آمریکا رفت و حتی در هفتههای اول حضور در آمریکا، در مصاحبهای تلفنی با سیمای جمهوری اسلامی، قول بازگشت به ایران در اسرع وقت را داد. نورالدین پیرمؤذن در دوران نمایندگی خود در مجلس هفتم، در حرکتی غیرمعمول در میزگردی با عنوان «پشتپرده انتخابات» که در شبکه تلویزیونی صدای آمریکا برگزار شد، شرکت کرد!
رجبعلی مزروعی: رجبعلی مزروعی در ۱۵ مهر سال ۱۳۳۶ در روستای مارچین اصفهان متولد شد. در سال ۱۳۵۴ در رشته فیزیک دانشگاه اصفهان پذیرفته شد. وی در دهه ۵۰ شمسی همزمان با تحصیل در دانشگاه، به فعالیتهای سیاسی روی آورد. با پیروزی انقلاب و بازگشایی دانشگاهها به تحصیل ادامه داد و در بهمن سال ۱۳۵۸ دانشنامه کارشناسی فیزیک خود را دریافت کرد. مزروعی در مرداد ماه ۱۳۶۱ در وزارت نفت مشغول بهکار شد و از سال ۱۳۶۳ به وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی انتقال یافت. مزروعی از سال ۱۳۶۹ فعالیتهای مطبوعاتی خود را بهطور حرفهای در روزنامههای سلام، صبح امروز، مشارکت، نوروز، یاس نو، اقبال، وقایعاتفاقیه و سرمایه ادامه داد. در مهرماه سال ۱۳۷۶ با تشکیل اولین مجمع عمومی انجمن صنفی روزنامه نگاران ایران، مزروعی بهعنوان عضو هیأت مدیره انتخاب و با رأی اعضا به ریاست این نهاد منصوب شد که این انتخاب در سه دوره بعدی نیز تکرار و تاکنون نیز در این مسئولیت قرار دارد! پس از انتخابات دوم خرداد به نهاد ریاست جمهوری مأمور و بهعنوان مشاور اقتصادی رییس جمهوری به کار ادامه داد تا اینکه در انتخابات مجلس ششم، بهعنوان نماینده مردم اصفهان انتخاب شد. پس از رد صلاحیت او توسط شورای نگهبان برای حضور در انتخابات مجلس هفتم و اتمام کار مجلس ششم (در خرداد ماه سال ۱۳۸۳) به کار قبلی خود در وزارت نیرو بازگشت. وی در آذر ماه سال ۱۳۷۷ بهعنوان عضو مؤسس جبهه مشارکت ایران اسلامی، در تشکیل این نهاد سیاسی نقش فعال داشته و پس از آن نیز بهعنوان عضو شورای مرکزی و دفتر سیاسی جبهه مشارکت، به فعالیت پرداخت. رجبعلی مزروعی و پسر وی (حنیف) چند ماه پس از فتنه سال ۸۸، بهطور مخفیانه از کشور خارج شدند و در بلژیک اقامت گزیدند.
ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.