یکی از فرزندانم که در آلمان تحصیل طب می کرد، می گفت: وقتی آقای بهشتی به عنوان روحانی شیعه به آلمان آمد و در بندر هامبورگ به امور دینی شیعیان و ایرانیان مقیم آلمان رسیدگی می کرد، بسیاری از افراد تحصیل کرده، از ایرانی و غیر ایرانی، مجذوب او شده بودند. ایشان سوالات مشکل دینی آنها را خیلی خوب و قوی جواب میداد.
شهید بهشتی در علمیت و آمادگی برای جواب به مسائل مختلف علمی و دینی بسیار قوی بود. او و شهید مطهری در هدایت نسل جوان به اسلام و زمینه سازی برای پیروزی انقلاب اسلامی، فوق العاده موثر بودند و اثر بسیار خوبی روی نسل جوان گذاشتند. شهید بهشتی از استوانه های مهم انقلاب اسلامی و برای امام خمینی یاری لایق بود و برای احراز پست های مهم و حساس شایستگی داشت.
شهید بهشتی از نظر علمی در معقول و منقول هم بسیار قوی بود، ولی مظلومیت او در این بود که به علمیت شهرت نیافت. مردی باهوش و دقیق و متوجه دقایق علمی و اخلاقی و روحی و معنوی بود.»
ایشان دلیل به کارگیری عبارت «شهید مظلوم» توسط امام راجع به شهید بهشتی را این گونه بیان میکنند: «چقدر جای تاسف است که این دانشمند مظلوم با آن وضعیت به شهادت رسید. امام او را شهید مظلوم خواند. مظلومیت بهشتی نه از باب کشته شدن در جریان انفجار حزب جمهوری اسلامی بود زیرا که این مظلومیت برای همه آنها که با او کشته شدند هم صدق می کند. هیچ کدام از آنها گناهی مرتکب نشده بودند که مستحق کشته شدن به آن کیفیت باشند. تعبیر امام از شهید مظلوم بهشتی به خاطر مظلومیت او در جامعه و سخنان ناروایی بود که بعضی از افراد دانسته و یا ندانسته درباره او می گفتند و قدر او را نمی شناختند، مظلومیت او از این باب بود. یعنی او را نشناختند و قدرش را ندانستند. رحمت الله علیه»
منبع: خاطرات و مبارزات حجة الاسلام فلسفی، انتشارات مرکز اسناد انقلاب اسلامی، صص476و477
